ضرغامی از رخت تدارُکچی گردگیری می کند

آدینه 18 بهمن ضرغامی از رخت تدارُکچی گردگیری می کند

منصور امان

یک کشمکش به ظاهر سطحی بر سر مُصاحبه تلویزیونی حُجت الاسلام روحانی، جوشش درگیریهای داخلی هیات حاکمه در عُمق را آشکار ساخته است. کارشکنی تلویزیون حُکومتی در پخش این گُفتُگوی از پیش اعلام شده، به گونه آشکار با هدف تحقیر رییس دولت و یادآوری جایگاه وی صورت گرفت.

چنین می نماید که تحرُک جناح میانه حُکومت برای بیرون کشیدن خود از کُنج دفاعی، درگیریهای موجود در دستگاه قُدرت را به گونه اجتناب ناپذیر به مدار بالاتری انتقال دهد. یک نشانه روشن از این گرایش را در تلاش برای کشاندن نیروهای جدید به صف بندی در برابر باند ولی فقیه می توان مُشاهده کرد که با سُخنان تُند آقای روحانی علیه باند رقیب در جمع رووسای دانشگاه ها تجلی یافت.

پُشت خط نگه داشتن تحقیرآمیز آقای روحانی از سوی رییس صدا وسیما، واکُنش باند ولی فقیه به این مُبارزه جویی است و در مرتبه نخُست ارسال پیام به مُخاطبان آقای روحانی و نمایش توازُن واقعی قُدرت به آنها را هدف دارد. در همین راستا، در یک قُدرت نمایی دیگر، آقای صادق زیباکلام، از وابستگان جناح میانه که در سطح رسانه ای از سیاست هسته ای باند رقیب انتقاد کرده، از فراخواندن شدن خود به "دادسرای فرهنگ و رسانه" به اتهام "تبلیغ علیه نظام" و اجبار به سپُردن 50 میلیون تومان وثیقه خبر داده است.

با توجه به آنکه دستگاه تلویزیون و قُوه قضاییه به طور مُستقیم از سوی آیت الله خامنه ای کُنترُل می شوند، به دُشواری می توان پنداشت رویدادهای یاد شده هماهنگ نشده و بی سازمان است. این ارزیابی را حمله پرخاش گرایانه آیت الله مصباح یزدی، یک مُلای در استخدام آقای خامنه ای به دولت و رییس آن تایید می کند. او آقای روحانی را "دُروغگو" و "قسی القلب" خواند و وی را مُتهم کرد که "عزت مردم را می فروشد" و "خون شهیدان را بر باد می دهد".

باوجود حملات سازمان یافته نهادها و افراد زیردست آیت الله خامنه ای به دولت، وی تلاش می کند با پنهان شدن پُشت آنها، به گونه ریشخندآمیزی نقش بی طرف و فراجناحی را ایفا کند. سرچشمه این بازی دوجانبه، نیاز باند ولایت به استفاده از جناح میانه برای برطرف کردن بُحران خارجی و تحریمهای فلج کننده بین المللی و به موازات آن جلوگیری از اصابت ترکشهای سیاسی عقب نشینی به تخت قُدرت است.

آقای روحانی تاکنون مُخالفتی با همبازی شدن در این فُکاهه ارزان ابراز نداشته است. برعکس، او کوشش کرده به سهم خود نقشهای نوشته شده را باورپذیر جلوه دهد. وی به تازگی در برابر "دانشگاهیان"، باند "رهبر" را به "عده معدودی که از جای معدود تغذیه می شوند" کاهش داده است.

اینک نمایش به پرده بعدی رسیده و آیت الله خامنه ای به دست آقایان ضرغامی و صادق لاریجانی از لباس تدارُکچی که پیش تر حُجت الاسلام مُحمد خاتمی بر تن می کشید، گردگیری می کند. آیا این هنوز نمایش آقای حسن روحانی هم هست.

توزیع فقر در پوشش سبد کالا

سه شنبه 15 بهمن توزیع فقر در پوشش سبد کالا زینت میرهاشمی تصاویر طولانی زنان و مردان در روز یکشنبه 13 بهمن در هوای 5 درجه زیر صفر برای دریافت سبد کالا، قامت زشت فقر و بی عدالتی در جمهوری اسلامی را نمایان کرد. از این بدتر آن که تعداد زیادی از تشکیل دهندگان صف موفق به گرفتن سبد کالا نشدند. در برابر اعتراض به نحوه پخش سبد کالا و حذف کارگران و مزدبگیران که حداقل حقوق دریافت می کنند، روز دوشنبه 14 بهمن، وزارت صنعت، معدن و تجارت با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد که توزیع سبد کالا تا پایان سال ادامه خواهد داشت. بر اساس این اطلاعیه «مشمولان دریافت سبد کالا» می توانند «با آرامش بیشتر به مراکز توزیع مراجعه کنند». و این چنین دزدان و شیادان، تهیدستان را آرامش می دهند. در برابر افزایش تورم و افزایش بهای کالاها، چند مرغ یخ زده، تعدادی تخم مرغ و مقداری برنج نا مرغوب، سر محرومان جامعه را به ایستادن در صف گرم کرده و آنها را به این سبد کالای ناچیز وابسته نگاه می دارند. روز دوشنبه 14 بهمن ربیعی وزیر کار در برابر اعتراض گسترده به شیوه پخش سبد کالا، وعده پخش سبد کالایی به کارگران مشمول قانون کار را داد. این وعده پوچ حتا اگر عملی هم شود کارگرانی که شامل قانون کار نمی شوند و بیکاران و سفید قراردادها از این وعده ربیعی چیزی نصیب شان نخواهد شد. همه این هیاهو ها در شرایطی است که دستمزد پایه باید در هفته های آینده در شورای عالی کار تصویب شود. دولت برای منحرف کردن اعتراضهای کارگری به میزان این دستمزد، سیاست صدقه پروری را رواج می دهد. پخش مقداری کالا به جای ایجاد کار و توسعه اقتصادی در کنار دزدیهای کلان ویژه خواران و رانت خواران با تکیه بر فساد حکومتی، نه تقسیم عادلانه ثروت و یاری رساندن به محرومان و ستمدیدگان، بلکه کمک به گسترده شدن شکاف طبقاتی و فربه شدن ثروتمندان است.

ژنو2، هم چوب و هم پیاز

چهارشنبه 2 بهمن ژنو2، هم چوب و هم پیاز منصور امان دیپلُماسی "non paper"ی و زیرمیزی جمهوری اسلامی، یک رُسوایی بین المللی به بار آورده است. سازمان ملل تنها یک روز بعد از دعوت رسمی از رژیم مُلاها برای شرکت در نشست ژنو2، با ابراز تاسُف از ناهمگونی میان توافُقات خُصوصی مقامهای جمهوری اسلامی و مواضع علنی آنها، این دعوت را پس گرفت. سُخنگوی دبیرکُل سازمان ملل در توضیح اقدام غیرعادی دعوت از رژیم مُلاها و پس گرفتن آن در یک فاصله کوتاه گفت که دعوت مزبور بعد از اعلام پُشتیبانی آقای مُحمد جواد ظریف، وزیرخارجه جمهوری اسلامی از تشکیل یک دولت انتقالی در سوریه به عمل آمد، اما حاکمان ایران حاضر به اعلام رسمی موافقت خود نشدند. تجربه چگونگی مُدیریت بیرونی توافُقهای اتُمی از سوی حاکمان ایران، دُرُستی این گُفته ها را تایید می کند. حاکمان ایران در حالی که در مُذاکرات محرمانه ژنو به کنار گذاشتن پروژه هسته ای خود تن داده اند، اما سرسختانه از بیان روشن تعهُداتی که سپرده اند به شهروندان ایران و حتی به بخشی از رده های میانی "نظام" خودداری می کنند. آنها به دلیل مُشکلات داخلی ناشی از عقب نشینی، مایل به آشکار شدن مفاد و جُزییات "دیپلُماسی" خود نیستند و در این راستا از طرفهای مُذاکره خویش نیز انتظار رازداری دارند؛ خواسته ای که طرف حسابهای خارجی به گونه پیاپی با انتشار بخشهایی از اسناد توافُقات به آن جواب رد می دهند. این بار نیز چنین می نماید که عدم آمادگی آنها برای پنهان نگه داشتن تعهُد محرمانه "نظام" در باره یک موضوع دیگر مورد اختلاف، علت پدید آمدن آشُفتگی در اُردوی مُلاها بوده باشد. آمریکا بی درنگ پس از اعلام دعوت جمهوری اسلامی به ژنو2، از حاکمان ایران خواست که پُشتیبانی خود از مُصوبات ژنو1 را علنی کنند. علت اصرار کاخ سفید ابتدا بالا بردن شدت فشار بر رژیم مُلاها و فُرم دادن به آن و سپس پیامی است که از طریق عقب نشینی علنی جمهوری اسلامی به رژیم اسدها داده می شود و می تواند برای مُذاکرات کنونی و دستور کار آن گره گُشا باشد. از سوی دیگر، باید در نظر گرفت که ارزش عملی یک توافُق خُصوصی و دوجانبه در حالی که گرد میز تصمیم گیری طرفهای تعیین کننده دیگری نیز نشسته اند، زیاد نمی تواند باشد اکنون که دعوت برای ضیافت در سالن پذیرایی پس گرفته شده، برای رژیم ولایت فقیه راه دیگری جُز جاگرفتن کنار میز آشپزخانه باقی نمانده است. این جایگاهی است که آمریکا دوراندیشانه از پیش برای آن رزرو کرده و در این میان روسیه هم می گوید که حضور نداشتن شُرکای نگون بخت اش "فاجعه" نیست و به بیان غیر دیپلُماتیک، شرکت آنها چندان هم ضروری نیست. "نظام" نه در پُشت پرده و براساس اصل "non paper" یا "بین خودمان بماند"، بلکه روی صحنه و در نوبتهای پیاپی مشغول خوردن هم چوب و هم پیاز است.

زنان کارگر قربانی دو تبعیض

دوشنبه 30 دی زنان کارگر قربانی دو تبعیض زینت میرهاشمی روز یکشنبه 29 دی، 2 کارگر زن قربانی شعله های آتش شدند و جان خود را از دست دادند. این دو کارگر، از کارگران تولیدی پوشاک در ساختمانی ۵ طبقه در تهران و در خیابان جمهوری بودند. دو کارگر زن در حالی که از سیستم ناقص آتش نشانی ناامید شده بودند خود را از پنجره های ساختمان به بیرون پرتاب کردند. اکثریت کارگران کارگاههای تولیدی کوچک را زنان کارگر تشکیل می دهند. حوادث ناشی از ناامنی کار که منجر به مرگ و میر نیروهای کار در ایران می گردد، تک نمونه نیستند، بلکه به طور مرتب اتفاق می افتد. بنا به داده های آماری؛ مرگ و میر ناشی از حوادث کار در طی سالهای اخیر افزایش یافته است. سازمان پزشکی قانونی در سال 91 گزارشی از افزایش مرگ و میر ناشی از کار منتشر نمود. بر اساس این گزارش مرگ و میر ناشی از حوادث کار در هفت ماهه سال 91، نسبت به مدت مشابه در سال 90 حدود 24 در صد افزایش داشته است. در ایران مرگ و میر ناشی از کار دومین شمار تلفات انسانی بعد از حوادث ناشی از تصادفات است. افزایش مرگ و میر ناشی از کار برآمد بی ارزش دانستن نیروی کار و بالا بردن درجه استثمار بدون توجه به بازیافت نیروی کار است. از سویی دیگر میزان مرگ و میر نیروی کار بستگی به درجه مدرن بودن ابزارهای کار دارد. هر چقدر نظام کار عقب مانده تر و نظارت بر کارگاههای تولیدی کمتر باشد، درجه عقب ماندگی حکومت را نشان می دهد. در جمهوری اسلامی انسان ارزش ندارد، چه رسد به این که این انسان کارگر و آن هم کارگر زن باشد. کارگر زن بودن عمق فاجعه را عمیق تر می کند زیرا زنان کارگر قربانی تبعیض جنسیتی از یک سو و تبعیض طبقاتی از سوی دیگر هستند.

نفت در مقابل تجهیزات نظامی و کالاهای بُنجُل

یکشنبه 22 دی نفت در مقابل تجهیزات نظامی و کالاهای بُنجُل زینت میرهاشمی حمایت روسیه از دیکتاتوری ولایت فقیه در عرصه بین المللی تا کنون بدون پاداش نبوده است. اگر چه روسیه مانند چین توانایی پر کردن بازارهای ایران با کالاهای بُنجُل را ندارد، اما نشان داده که توانایی آب کردن سلاحهای قراضه، تجهیزات موشکی و برخی کالاهای صنعتی از رده خارج شده را دارد. فروش سلاح یکی از منابع درآمد روسیه است. کشورهایی مانند چین، هندوستان، الجزایر، ونزوئلا، ایران، مالزی و صربستان از جمله خریداران اصلی سلاح از روسیه هستند. روسیه در برابر گشاده دستی و باج دهی رژیم ایران، نقش مهمی در کمک به جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی بازی می کند. به گزارش سایت العربیه روز آدینه 20 دی، یک توافق پایاپای بین روسیه و رژیم ایران صورت گرفته است. العربیه در باره این توافق از قول خبرگزاری رویترز نوشت:«قرار است روسیه روزانه 500 هزار بشکه نفت از ایران تحویل گیرد و در ازای آن کالا و تجهیزات روسی به ایران دهد». روسیه در حالی از ایران نفت می خرد که خود صادر کننده نفت و گاز است و نیاز مبرمی به خرید نفت ندارد. رژیم با فروش نفت به روسیه و دریافت کالا قصد دارد برخی از نیازهایش را حل کند. روسیه هم در دفاع از دیکتاتوری ولایت فقیه تا جایی که منافعش حکم کند، از خرید ارزان نفت بیشترین سود را می برد. چوب حراج زدن بر نفت، در برابر سلاح و تجهیزات نظامی فقط در خدمت امنیت نظام ولایی است. همانگونه که کالاهای بنجل چینی ضربه بزرگی به تولیدات داخلی زد، کالاهای بنجل روسیه چه نظامی و غیر نظامی ضربه بزرگی به اقتصاد و به مردم خواهد زد. دولت روحانی با انعقاد این قرارداد نشان می دهد که در اندیشه گرداندن چرخ اقتصاد ایران نیست.

"اقتدار" یعنی "دار"

"اقتدار" یعنی " دار"
فراسوی خبربه نقل از سایتهای ایران نبرد و جنگ خبر..شنبه 21 دی .........لیلا جدیدی
http://www.jonge-khabar.com/news/articled.php?id=3191
خامنه ای برای اثبات "اقتدار" رژیم اش به دو روش توسل جسته است؛ از یک سو از فرط نگرانی اجبار به کوتاه آمدن بیشتر در مذاکرات هسته ای و تن دادن به درصد بسیار پایین سانتریفوژها و یا حتی امکان توقف و شکست مذاکراتی که خود حامی آن بوده، خواب زده شده و با پرت و پلا گویی به ظن خویش نمایش "اقتدار" می دهد. از سوی دیگر، این پهلوان پنبه با به "دار" آویختن شهروندان ایرانی زور بازو نشان می دهد. نگاهی به تازه ترین کارنامه ای که او در این زمینه از خود به جا گذاشته، گواهی بر این امر است.
موج اعدام زندانیان در زندان مرکزی ارومیه ادامه دارد. سحرگاه روز پنجشنبه، 19دی، 3زندانی دیگر کرد در این زندان اعدام شدند. مختار خلیلی، اهل میاندوآب 7سال، علیرضا یعقوبی 8سال و احمد شفیق ‌خانی اهل بوکان که در زمان بازداشت تنها 19سال سن داشته، هم 4سال در زندان بسر برده بودند. در همین حال، در روز 18دی، دستکم دو زندانی در زندان بندرعباس برای اجرای حکم اعدام به سلولهای انفرادی این زندان منتقل شدند. روز 17دی، چهار زندانی در قزوین و گچساران که یکی از آنها 24ساله بود، به دار آویخته شدند. سه روز پیش از آن نیز یک زندانی در زندان ساری اعدام شده بود. روز بعد دو زندانی در زندان بندرعباس برای اجرای حکم اعدام به انفرادی منتقل شدند.

این تنها نمونه هایی از اعدامها یا تدارک برای آن در دو روز اخیر است. همزمان، اعمال تبهکارانه رژیم علیه شهروندان و فشار افزایش یافته است. دبیرخانه شورای ملی مقاومت از بازداشت 59 نفر در روز 15دی در شهر مشهد و شلاق زدن سه زندانی در ملا عام در شهرستان دهدشت (استان کهگیلویه و بویراحمد) در روز 4دی خبر داده است.

همچنین نیروهای سرکوبگر رژیم یک جوان 26ساله به نام سلمان خضری را در سردشت با شلیک مستقیم گلوله به قتل رسانده و سپس جسد او را به خودرو بسته و در مسیری دو کیلومتری بر زمین کشیدند.

دو روز پیش از آن، دو جوان، کاوە مصطفایی، 24ساله، ساکن سقز و پوریا اسدی، 30ساله، ساکن اسلام ‌آباد ‌غرب به ضرب گلوله نیروهای سرکوبگر رژیم به قتل رسیدند. رامیار ابراهیمی، کارگر ساکن سردشت نیز از هفته گذشته بر اثر اصابت گلوله مستقیم مزدوران در حالت کما قرار دارد.

موارد یاد شده، نمونه هایی از قتل و جنایت و اعدام در روزهای اخیر و همزمان با مذاکرات هسته ای است. در سال 2013، 726 شهروند ایرانی به دار آویخته شده‌ اند که 49 اعدام در ملا عام بوده است. این اعدامها در ماه های اخیر افزایش و سرعت بیشتری یافته و به علت عقب نشینی خارجی، صادق لاریجانی به دستور شخص خامنه ای آن را برای تولید اقتدار داخلی پیش می برد.

اکنون بیش از هر زمان این وظیفه بر دوش فعالان حقوق بشر و کوشندگان سیاسی و همچنین همه ایرانیان آزادیخواه و عدالت جو است که با افشای این جنایتها، رعایت حقوق بشر را به عنوان یکی از خواسته های مرکزی مردم ایران، در سراسر جهان مطرح کنند. 

بابک زنجانی؛ پدرخوانده ها از پُشت پرده بیرون می آیند

چهارشنبه 18 دی بابک زنجانی؛ پدرخوانده ها از پُشت پرده بیرون می آیند منصور امان دستگاه های قانونی و قضایی جمهوری اسلامی همچنان به سُکوت سرسختانه خود در باره پُشت پرده "قهرمانیهای" آقای بابک زنجانی و سرنخهای بازی دهنده این مُهره روی صحنه ادامه می دهند. اینک چنین می نماید که جنجال پدید آمده گرد این کلان رُسوایی و بازتاب گُسترده داخلی و خارجی آن در حال انجام دادن وظیفه مزبور باشد. نخُست، سرکرده نیروی انتظامی شش روز پس از دستگیری آقای زنجانی ابراز نارضایتی کرد که "مُبارزه با مفاسد اقتصادی کار شُعارگونه ای نیست، یا اینکه برویم دو نفر را بگیریم و جو رسانه ای ایجاد کنیم". پاسدار اسماعیل احمدی مُقدم با برآشُفتگی افزود: "برخی مُسابقات که برای شناسایی و اعلام مُفسدان راه انداخته ایم، خوب نیست." روز بعد (دوشنبه 16 دی) نوبت به اُرگان اندرونی آقای خامنه ای (روزنامه کیهان) رسید که دستگیری "بسیجی اقتصادی" را "زدن رُقبا از سوی مافیاهای اقتصادی" ارزیابی کند و هُشدار دهد: "باید مُراقب بود فتنه گران حامی تحریمها پوست خربُزه زیر پای دولت جدید نگذارند و قُدرت مانور دولت از طریق بخش خُصوص برای دور زدن تحریمها را از دولت سلب نکنند." و سرانجام روز سه شنبه، رییس یک صنف ساختگی که در حقیقت پوششی حُکومتی برای فروش قاچاق نفت و پولشویی است (صادرکنندگان فرآورده های نفت، گاز و پتروشیمی)، موضوع را از همانجا که جریده نظامی امنیتی "کیهان" به پایان برده بود، پی گرفت. آقای حُسین خُسروجردی، پیگرد آقای زنجانی را مُخل مُعاملات مُشابه دانست و استدلال کرد: "اکنون حُدود 50 تا 60 شرکت در دُنیا هستند که کارهای دولت را که به نوعی دولت در آنجام آن گیر دارد، انجام می دهند. اگر این افراد احساس کنند که در صورت برملاشدن بخشی از فعالیت شان، هم در خارج کشور در لیست سیاه قرار می گیرند و هم در داخل هیچ حمایتی از آنها نمی شود، این خوب نیست." به این ترتیب آقای خُسروجردی در حاشیه دفاع از آقای زنجانی، به وجود دستکم "50 تا 60" بابک زنجانی بالفعل که در همان رشته "فعالیتهای اقتصادی" وی مشغول گشودن "گیر دولت" هستند نیز اعتراف کرد. او خود نوع حرفه اش را "کارچاق کُنی" نامیده و البته برای مشروعیت دادن به آن بی درنگ مُدعی گردیده: "کار چاق کنی نفت در خارج امری مرسوم است." استدلالهای مُشابه در مُخالفت با پرداختن به اتهامات آقای زنجانی و کنکاش در فعالیتها و ارتباطهای وی، دفاع هماهنگ یک سیستم از خود است. این نظم، شکل گیری و حیات خود را مدیون استفاده انگل وار از خزانه دولت و رانتهای آن است و از چندان نُفوذی در دستگاه قُدرت برخوردار است که قادر به ایجاد مُحیط طبیعی زیست خود در قالب بُحران سازی داخلی و خارجی است و توانایی کشت شرایط فوق العاده و برداشت از آن را به وسیله حُکمرانی تحت قوانین سیاسی و اقتصادی ویژه با خود یدک می کشد. نزدیک ترین نمونه، بُحران بیهوده هسته ای است که یک تجارت پُرسود سیاسی و اقتصادی را زیر تابلوی "حق مُسلم" فراهم آورد و لابراتوار پرورش ویروسهای "حماسه اقتصادی" آقای خامنه ای را به راه انداخت.